Stralsund Citymarina

Beschrijving

NV Cruising Guide

Navigatie

De aanloop is zowel overdag als 's nachts mogelijk via de goed geboeide en verlichte vaargeul van Strelasund. De Ziegelgrabenbrug, gelegen in het zuiden van de zeehaven, is op vaste tijden geopend. Ten noorden en zuiden van de Ziegelgrabenbrug bevinden zich telkens 5 dukdalven als wachtplaatsen. De doorvaart tussen de midden- en oostpier vanaf boei 54 met 180° wordt aanbevolen voor pleziervaartuigen die vanuit het noorden komen.

Openingstijden Basculebrug Ziegelgraben:

daily. 05:20 - 08:20 - 12:20 - 15:20 - 17:20 - 21:30, tot het vrijgavesignaal een minimale afstand van 100m tot de brug aanhouden

Stralsund Traffic VHF kanaal 67 - Stralsund Port: VHF kanaal 11 en +49 (0)3831/299662 of 0179/9808631

Ligplaatsen

In de Citymarina Stralsund (noordpier) aan drijvende pontons of direct aan de pier in het pakket. De waterdieptes zijn 1,3 - 3,5m.

Omgeving

De bevoorradingsmogelijkheden in het stadsgebied zelf zijn goed. De ligplaatsen in de Citymarina bieden goede sanitaire voorzieningen in het havenhuis en bij steiger nr. 8.

De oude Hanzestad heeft veel bezienswaardigheden te bieden, waaronder het Duits Oceanografisch Museum, het Ozeaneum en het Huis van de Zeemanscompagnie.

Brandstof is te vinden voor de basculebrug van het dwarskanaal.

NV Land Guide

Heden ten dage wordt het stadsbeeld nog steeds gedomineerd door de gotische monumentale gebouwen die al van verre vanaf het water zichtbaar zijn. De stad telt meer dan 40 cultuurhistorische monumenten, waaronder kathedralen en kloosterkerken.

Kort na de val van de Berlijnse Muur trof men in Stralsund enerzijds uitstekend onderhouden middeleeuwse architectuur en anderzijds verwaarloosd oud bouwweefsel aan. Vandaag de dag heeft de stad haar architectonische schatten van de afgelopen eeuwen in het best mogelijke licht gezet: Hier verrijst een aantrekkelijk gerenoveerd zadeldakhuis daar de voorbeeldig vernieuwde gevel van een oud pakhuis. Sinds 2002 staat de historische binnenstad van Stralsund samen met Wismar op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

De belangrijke rol van de stad in haar bloeitijd, toen ze tot het Wendische gebied van de Hanze behoorde, blijkt uit het feit dat hier in 1370 bij de "Vrede van Stralsund" de onderhandelingen tussen de Hanze en Denemarken plaatsvonden. En het belang van de bewaard gebleven oude stadsdelen kan vooral worden gewaardeerd na een historische excursie naar het cultuur-historisch museum. Daarom adviseren wij een bezoek aan het museum als voorgerecht, een rondleiding door de stad als hoofdgerecht en een bezoek aan geselecteerde bezienswaardigheden als dessert.

Dus eerst naar het voorgerecht op de hoek van de Mönch-Strasse en de Katharinenberg, waar u leert dat prins Jaromar II van Rügen een hand had in het stichten van de stad. Hij schonk een stuk grond aan de Dominicaner monniken aan wat nu de westelijke rand is van de oude stad van Stralsund en betaalde voor de bouw van wat aanvankelijk een bescheiden kloostercomplex was, dat steeds meer groeide naarmate de macht en rijkdom van de Zwarte Monniken toenamen. De franciscanen die zich later aan de rand van de stad vestigden, werden daarentegen de "grijze monniken" genoemd. Terwijl de "zwarten" van het Sint-Catharinaklooster een sterke invloed hadden op wetenschap en politiek, namen de "grijzen" van het Sint-Jansklooster het bijbelse woord van naastenliefde onder de loep. Zij wijdden zich vooral aan de zorg voor de armen en de zieken. In 1234 vaardigde Prins Witzlaw I uit wat nu het oudste document van de stad is: Het stadshandvest. Na de toetreding van Stralsund tot het Hanzeverbond (1293), waarvan de vloot 50 jaar eerder Stralsund had overvallen, moest de kerk zich terugtrekken ten gunste van de koopmansklasse. Niettemin bestond er een soort van alliantie tussen de twee. In 1525 sloeg de reformatie echter een spaak in het wiel van de monniken, de katholieken vluchtten en de kloosters werden eigendom van de stad. Kort daarna stond het stadsbestuur toe dat de zusters Birgittinessen het Sint-Catharinaklooster betrokken. In 1560 werden de drie parochies van St. Nicolaas, St. Jacobi en St. Maria scholen en weeshuizen.

In 1628 belegerden keizerlijke troepen onder Albrecht von Wallenstein de stad. Uit vrees voor een overwinning van Wallenstein sloot burgemeester Lambert Steinwich een alliantieverdrag met de Zweden. De Zweedse koning Gustav Adolf II kwam, zag, veroverde en werd gevierd. Maar weldra zouden de inwoners van Stralsund de verandering voelen van hun bevrijders in uitbuiters. Voordien had het verval van het Hanzeverbond de economische positie van Stralsund al buitengewoon verzwakt. Het bij de Vrede van Westfalen aan de Zweden toegekende achterland was te klein om een economische impuls te geven. De ster van Stralsund zonk in de 18e eeuw. De heerschappij van de Zweden duurde tot het begin van 1800. In 1807 trokken de troepen van Napoleon Stralsund binnen. Korte tijd kon majoor Ferdinand von Schill de stad bevrijden, maar hij sneuvelde toen de troepen van Napoleon weer kwamen en zijn leger van vrijheidsstrijders versloegen. Op de plaats waar de kogel hem neersloeg in de Veerstraat, staat nu een stenen plaat met zijn naam erop. Zijn dodenmasker wordt in het museum bewaard en in de Sarnowstrasse staat hij in brons gegoten met getrokken sabel.

Na zijn dood werd de majoor een van de populairste mannen van de Duitse vrijheidsstrijd, omdat hij niet alleen de militaire overwinning op de Fransen verkondigde, maar ook bevrijding eiste van de feodale omstandigheden. Dit verbond hem met Ernst Moritz Arndt, de woordvoerder van de Duitse eenheid, die in Groß Schoritz op het eiland Rügen werd geboren en wiens geschriften en boeken in het Stralsund-museum te zien zijn.

Terwijl Stralsund al in de Hanzetijd een machtige maritieme handelsstad was, documenteert het museum dat de vloot van Stralsund-schepen in 1878 met 219 zeeschepen haar hoogste aantal bereikte. Bezoekers kunnen nog meer te weten komen over het grote tijdperk van de zeilvaart in het Huis van de Scheepvaartmaatschappij. Het gebouw aan de Frankestraße 9 met zijn classicistische puntgevel herbergt talrijke scheepsmodellen. In de vergaderzaal zaten ooit de kapiteins van galjoenen, barken en volgetuigde schepen en verfraaiden (vaak na jaren op zee) hun verhalen over de grote reis met echte en verzonnen avonturen.

In de weelderige woonkamers, de vlaggenschepen van een nieuwe levensstijl, hingen de schilderijen van de kapiteins. Meestal waren ze geschilderd door zeelieden die gebrand waren op getrouwe reproducties van de schepen. De kapiteinsschilderijen in het museum getuigen van deze uitgesproken liefde voor het detail. Er zijn ook schilderijen van Caspar David Friedrich, Friedrich Preller, Elisabeth Büchsel en vele andere bekende kunstenaars. Traditionele klederdrachten, meubels en poppenhuizen zijn slechts enkele van de andere tentoongestelde voorwerpen.

Wie weet precies wat een gefacetteerde bijl, een urn met een stapel of een hangend bekken met een wervelend ornament is. We vertellen het u in ieder geval niet en wijzen u op de prehistorische en vroeghistorische tentoonstelling van het museum, met een reeks fascinerende stukken, van voorchristelijke stenen werktuigen tot vondsten uit de brons- en ijzertijd. Voor historici is het gebied rond Stralsund een ware schatkamer. Het museum bezit het onvoorstelbare aantal van 50.000 vondsten. Nog veel meer vindplaatsen zijn bekend, maar nog niet in detail onderzocht.

De tijd wordt in het museum vele duizenden jaren teruggedraaid. Al degenen die zich tussen Kaap Arkona, Wismar en Stettin al voor het begin van het millennium of in het eerste millennium daarna hebben gevestigd - de Germanen, de Slaven, de Vikingen - komen aan bod. Om bij de genoemden te blijven: Grote delen van de Germaanse bevolking verlieten dit kustgebied in de 4e eeuw. Er was geen oorlog met de Slaven die volgden, in een vreedzaam proces namen de Slaven de overgebleven Germaanse stammen in hun gelederen op. Gezien de veelvuldige oorlogszuchtige conflicten is dit een vermeldenswaardig proces, temeer daar de Denen en later de Duitse en Poolse vorsten de Slaven in talrijke veldslagen het leven zuur maakten.

Het was vooral de Slavische stam van de Ranen die op Rügen een maritiem handelscentrum opbouwde dat nauwelijks onderdeed voor het latere Haithabu van de Vikingen op de Schlei (zie Ralswiek). Dit blijkt uit de resten van drie grote Slavische boten en indrukwekkende goudvondsten. De Slaven kregen het goud in ruil voor o.a. barnsteen. Het "goud van de zee" werd in Midden-Europa zeer gewaardeerd.

Tegenover de lompe rader waren de ranke Slavische boten de zuiverste van alle regatta-schepen. Maar de buik van de logge schepen bevatte een veelvoud van hun lading. Volgens het veronderstelde motto van de grote kooplieden, dat veel ook veel brengt, begon het logge koopvaardijschip aan zijn triomftocht. Al in 1276 kreeg Stralsund toestemming om op de handelsplaatsen in Scania (zie ook Skanør) eigen kramen op te richten. Vestigingen in Noorwegen volgen. Ruim 100 jaar later telt de stad al 20 scheepswerven waar de koggen worden gebouwd. De "botenmakers" werden de ongekroonde koningen van de stad. Op het stadszegel uit die tijd, dat in het museum te zien is, staat de kogge afgebeeld. Tot zover het museum en de geschiedenis van de stad, die ooit op een eiland lag en pas in 1815 Pruisisch werd.

We hebben al kennis gemaakt met het klooster Katharinenkloster als zetel van de musea van Stralsund. Het werd in 1251 door de Dominicanen gesticht en herbergt niet alleen het eerder genoemde cultuurhistorische museum, maar ook nog steeds het maritieme museum. Het beschikt over een van de grootste Europese aquaria voor tropische vissen. Twee van de tentoonstellingsthema's zijn "De zee als habitat" en "Visserij".

Een opmerkelijk gotisch bakstenen gebouw (eerste bouwfase: 13e eeuw) is het stadhuis op het marktplein met zijn indrukwekkende pronkgevel. Het wordt ook beschouwd als een van de mooiste wereldlijke gebouwen van de Noord-Duitse baksteengotiek. De Nikolai-kerk bij het stadhuis, gebouwd rond 1300, zou een soortgelijke reputatie hebben. Met haar paneelschilderkunst en andere kunstschatten heeft zij ook bijzondere "innerlijke waarden", waaronder de astronomische klok uit 1394. En zelfs bij het stadhuis is niet alles wat blinkt slechts een façade. Midden door het gotische gebouw loopt een indrukwekkende passage. Rechts en links van de doorgang wordt een galerij door zuilen ondersteund. Op een paar meter afstand van de Rathausgang hangt het wapen van de stad uit de Zweedse tijd aan het westportaal van het Rathaus.

Dus, op de Alter Markt, staan de historische huizen tegen de machtige Nikolai-kerk aangedrukt en lijkt het bijna alsof ze al die jaren beschutting hebben gezocht tegen de stadsplanners. De Nikolai-kerk heeft overigens maar één spits, ondanks twee torens, omdat beide torenspitsen in 1662 afbrandden, maar bij de herbouw in 1667 was er alleen genoeg geld voor een nieuwe barokke koepel.

Ook op de markt hoef je niet ver te zoeken naar stijlbreuken, die geenszins alleen aan het SED-tijdperk te danken zijn. Zo heeft de stijlbreuk aan de gevel van het Wulflamhaus, Alter Markt 5, al geschiedenis geschreven. Het bovenste deel van de voorgevel dateert uit de 15e eeuw, de onderbouw zichtbaar uit 1928.

Het in 1945 door bommen getroffen Johanniskloster, ten noorden van de Alter Markt aan de Schillstraße, is bedoeld als ruïnegedenkteken voor de zinloosheid van de oorlog. Op bepaalde dagen is het complex, dat ook dienst doet als decor voor concerten, opengesteld voor bezoekers. Ook bezienswaardig zijn de voorportalen van het klooster St. Johannis.

In Stralsund zijn slechts enkele van de gangen zoals die in Lübeck te vinden zijn, overgebleven. De Wichmannsgang is er een van. Hij leidt naar het Wiekhaus op de Frankenwall, rond 1300 gebouwd als luikentoren (verdedigingswerk open naar de stadszijde) en later omgebouwd tot toren. Rond de toren stonden de armen- en "sociale woningen" van de Middeleeuwen. Op de Neuer Markt bij de Mariakerk geeft de rij huizen aan de zuidkant een idee van hoe de bebouwing er hier uitzag. Böttcherstrasse 23, nu een galerie, is een voorbeeld van de pakhuizen van de stad. Een gerestaureerde vertegenwoordiger van de gotische herenhuizen is het pand aan de Frankestraße 29.

Exemplarisch voor de eens zo typische oriels (of utluchten) is huis nr. 22. Tussen de Neuer Markt en de Alter Markt is de karakteristieke zadeldakbebouwing nog gedeeltelijk aanwezig, vooral in de Mönch-, Ossenreyer- en Mühlenstraße. Ook de huizen met puntgevels in de Fährstraße zijn bezienswaardig. De belangrijke wetenschapper Carl Wilhelm Scheele, de ontdekker van zuurstof en stikstof, werd hier in huis nummer 13 geboren. De gereconstrueerde gang van het huis in de Fährstraße 24 laat zien hoe de huizen met puntgevels vroeger leefden.

Op weg door de Mönchstraße is een omweg in de Heiliggeiststraße naar de Kütertor, gebouwd in 1446, aan te bevelen. In het één verdieping tellende vakwerkhuis naast de westelijke stadspoort zetelde ooit de poortschrijver, die in de middeleeuwen toezicht hield op het verkeer van goederen en personen.

Het belangrijkste gebouw in de Mühlenstraße is het in 1257 gebouwde Kampinsche Hof, stadsdomicilie van het klooster Neuenkamp, tegenwoordig Franzburg genoemd. Het huis met zijn opmerkelijke portalen was later een Zweeds militair magazijn en zoutopslagplaats. Daarom wordt het ook vandaag nog "Solthoff" genoemd.

Een deel van de stadsmuur werd bij de Knieperwand herbouwd en geeft zo een idee van de moeite die men zich in de 13e en 14e eeuw getroostte om zich tegen aanvallen te wapenen. Stadspoorten zoals de Knieperpoort waren de enige schietgaten. Stralsund was door zijn eilandligging al moeilijk te veroveren. De omliggende watergebieden - de Frankenteich, de Knieperteich, de Moorvijver en het Binnenwasser - boden bescherming tegen vijanden. Tegenwoordig is de Knieperteich met zijn waterfontein een recreatiegebied voor de inwoners van Stralsund, om nog maar te zwijgen van de "witte bruggen".

Aan de zeehaven is het rode gebouw van het havenkantoor bezienswaardig, een goed bewaard gebleven, torenachtig bakstenen gebouw dat in 1910 werd opgetrokken als koninklijk loodswacht. De onderbouw werd al in 1840 gebouwd als onderdeel van een stuwsysteem.

In 2008 werd in Hansakai het Ozeaneum opgericht, een maritiem museum met talrijke speciale tentoonstellingen, dat echt de moeite waard is en ook al is uitgeroepen tot Europees Museum van het Jaar 2010.

Jachthaven Informatie

Neem contact op met

Omgeving

Stroom

Water

Toilet

Douche

Restaurant

Imbiss

Kraan

Atm

Brandstof

Kruidenier

Openbaar Vervoer

Vuilnis