Stralsund Querkanal

Beschrijving

NV Cruising Guide

Navigatie

De aanloop is zowel overdag als 's nachts mogelijk via de goed geboeide en verlichte vaargeul van Strelasund. De Ziegelgrabenbrug, gelegen in het zuiden van de zeehaven, is op vaste tijden geopend. Ten noorden en zuiden van de Ziegelgrabenbrug bevinden zich telkens 5 dukdalven als wachtplaatsen. Voor de pleziervaartuigen die uit het noorden komen, wordt de doorvaart tussen de midden- en oostpier vanaf boei 54 met 180° aanbevolen.

Openingstijden Basculebrug Ziegelgraben:

daily. 05:20 - 08:20 - 12:20 - 15:20 - 17:20 - 21:30, tot het loslaat signaal minimale afstand 100m tot de brug aanhouden

Stralsund Verkeer VHF kanaal 67 - Stralsund Haven: VHF kanaal 11 en +49 (0)3831/299662 of 0179/9808631

Ligplaatsen

Er zijn ook enkele ligplaatsen in het Querkanal/Traditionshafen achter de basculebrug. Aan de ballastbox, de koopvaardijkade en de stenen visbrug kunnen binnen de grenzen van de vrije capaciteit gastligplaatsen worden ingenomen.

De volgende openingstijden voor de Querkanalbrücke en de Langenbrücke gelden naar behoefte.

Omgeving

De bevoorradingsmogelijkheden in het stadsgebied zelf zijn goed. De ligplaatsen in de Citymarina bieden goede sanitaire voorzieningen in het havenhuis en bij pier nr. 8. De oude Hanzestad heeft veel bezienswaardigheden te bieden, waaronder het Duits Oceanografisch Museum, het Ozeaneum en het Huis van de Scheepvaartmaatschappij. 

NV Land Guide

Heden ten dage wordt het stadsbeeld nog steeds gedomineerd door de gotische monumentale gebouwen die al van verre vanaf het water zichtbaar zijn. De stad telt meer dan 40 cultuurhistorische monumenten, waaronder kathedralen en kloosterkerken.

Kort na de val van de Muur bleek Stralsund enerzijds een uitstekend onderhouden middeleeuwse architectuur te hebben en anderzijds een verwaarloosd oud bouwweefsel. Vandaag de dag heeft de stad haar architectonische schatten van de afgelopen eeuwen op de best mogelijke manier behouden: Hier verrijst een fraai gerenoveerd zadeldakhuis daar de voorbeeldig vernieuwde gevel van een oud pakhuis. Sinds 2002 staat de historische oude binnenstad van Stralsund samen met Wismar op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

De belangrijke rol van de stad in haar bloeitijd, toen zij tot het Wendische gebied van de Hanze behoorde, blijkt al uit het feit dat hier tijdens de "Vrede van Stralsund" in 1370 onderhandelingen tussen de Hanze en Denemarken werden gevoerd. En het belang van de bewaard gebleven oude stadsdelen kan vooral worden gewaardeerd na een historische excursie naar het cultuur-historisch museum. Daarom raden wij het museumbezoek aan als voorgerecht, de stadsrondleiding als hoofdgerecht en het bezoek aan geselecteerde bezienswaardigheden als dessert.

Dus eerst het voorgerecht op de hoek van de Mönch-Straße/ Katharinenberg, waar u leert dat prins Jaromar II van Rügen een vinger in de pap had toen de plaats werd gesticht. Hij schonk een stuk land aan de Dominicaanse monniken aan wat nu de westelijke rand is van de oude stad van Stralsund en betaalde voor de bouw van wat aanvankelijk een bescheiden kloostercomplex was, dat in omvang toenam naarmate de macht en rijkdom van de Zwarte Monniken toenamen. De franciscanen die zich later aan de rand van de stad vestigden, werden de "grijze monniken" genoemd. Terwijl de "zwarten" van het Sint-Catharinaklooster een sterke invloed hadden op wetenschap en politiek, namen de "grijzen" van het Sint-Jansklooster het bijbelse woord van naastenliefde onder de loep. Zij wijdden zich vooral aan de zorg voor de armen en de zieken. In 1234 vaardigde prins Witzlaw I het oudste document uit dat vandaag de dag in de stad bestaat: Het stadshandvest. Na de toetreding van Stralsund tot de Hanze (1293), waarvan de vloot 50 jaar eerder Stralsund had overvallen, moest de kerk op de achtergrond blijven ten gunste van de koopmansklasse. Niettemin bestond er een soort van alliantie tussen de twee. De Reformatie maakte echter een einde aan de monniken in 1525, de katholieken vluchtten en de kloosters werden eigendom van de stad. Kort daarna stond het stadsbestuur toe dat de zusters Birgittinessen het Sint-Catharinaklooster betrokken. In 1560 werden de drie parochies van St. Nicolaas, St. Jacobi en St. Maria scholen en weeshuizen.

In 1628 belegerden keizerlijke troepen onder Albrecht von Wallenstein de stad. Uit vrees voor een overwinning van Wallenstein sloot burgemeester Lambert Steinwich een alliantieverdrag met de Zweden. De Zweedse koning Gustav Adolf II kwam, zag, veroverde en werd gevierd. Maar weldra zouden de inwoners van Stralsund de verandering voelen van hun bevrijders in uitbuiters. Voordien had het verval van het Hanzeverbond de economische positie van Stralsund al buitengewoon verzwakt. Het bij de Vrede van Westfalen aan de Zweden toegekende achterland was te klein om een economische impuls te geven. De ster van Stralsund zonk in de 18e eeuw. De Zweedse overheersing duurde tot het begin van 1800. In 1807 trokken de troepen van Napoleon Stralsund binnen. Korte tijd kon majoor Ferdinand von Schill de stad bevrijden, maar hij sneuvelde toen de troepen van Napoleon weer naderden en zijn leger van vrijheidsstrijders versloegen. Op de plaats waar de kogel hem neersloeg in de Veerstraat, staat nu een stenen plaat met zijn naam. In het museum wordt zijn dodenmasker bewaard en in de Sarnowstraat staat hij in brons gegoten met getrokken sabel.

Na zijn dood werd de majoor een van de populairste mannen van de Duitse vrijheidsstrijd, omdat hij niet alleen de militaire overwinning op de Fransen verkondigde, maar ook bevrijding eiste van de feodale omstandigheden. Dit verbond hem met Ernst Moritz Arndt, de woordvoerder van de Duitse eenheid, die in Groß Schoritz op het eiland Rügen werd geboren en wiens geschriften en boeken in het Stralsund-museum te zien zijn.

Terwijl Stralsund al in de Hanzetijd een machtige maritieme handelsstad was, wordt in het museum gedocumenteerd dat de vloot van Stralsund-schepen in 1878 met 219 zeeschepen haar hoogste aantal bereikte. Bezoekers kunnen nog meer te weten komen over het grote tijdperk van de zeilvaart in het Huis van de Scheepvaartmaatschappij. Het gebouw aan de Frankestraße 9 met zijn classicistische puntgevel herbergt talrijke scheepsmodellen. In de vergaderzaal zaten ooit de kapiteins van de galjoenen, barkassen en volschepen en versierden (na vaak jarenlange zeereizen) hun verhalen over de grote reis met werkelijke en verzonnen avonturen.

In de prachtige woonkamers, de vlaggenschepen van een nieuwe levensstijl, hingen de schilderijen van de kapiteins. Meestal waren ze geschilderd door zeelieden, die belang hechtten aan een getrouwe weergave van de schepen. De kapiteinsschilderijen in het museum getuigen van deze uitgesproken aandacht voor detail. Er zijn ook schilderijen van Caspar David Friedrich, Friedrich Preller, Elisabeth Büchsel en vele andere bekende kunstenaars. Traditionele klederdrachten, meubels en poppenhuizen zijn slechts enkele van de andere tentoongestelde voorwerpen.

Wie weet precies wat een gefacetteerde bijl, een urn op een hoop of een hangend bekken met een wervelend ornament is. We zullen het in ieder geval niet verklappen en verwijzen u naar de prehistorische en vroeghistorische tentoonstelling van het museum, met een reeks fascinerende stukken, van voorchristelijke stenen werktuigen tot vondsten uit de brons- en ijzertijd. Voor historici is de omgeving van Stralsund een ware schatkamer. Het museum bezit bijvoorbeeld het onvoorstelbare aantal van 50.000 vondsten. Veel andere vindplaatsen zijn bekend, maar nog niet in detail onderzocht.

De tijd wordt in het museum vele duizenden jaren teruggedraaid. Er wordt rekening gehouden met al diegenen, die nog voor de tijdrekening of in het eerste millennium daarna tussen kaap Arkona, Wismar en Stettin van zich deden spreken - de Germanen, de Slaven, de Wikingers. Om bij de genoemden te blijven: Grote delen van de Germaanse bevolking verlieten dit kustgebied in de 4e eeuw. De Slaven trokken niet ten strijde tegen de binnenvallende Slaven, en in een vreedzaam proces namen zij de overgebleven Germanen in hun rangen op. Bij de veelvuldige oorlogszuchtige confrontaties is dit een vermeldenswaardig proces, temeer daar de Denen en later de Duitse en Poolse vorsten de Slaven in talrijke veldslagen het leven zuur maakten.

Het is vooral de Slavische stam van de Ranen, die op Rügen een zeehandelscentrum opbouwt, dat nauwelijks onderdoet voor het latere Haithabu van de Vikingen aan de Schlei (zie Ralswiek). Dit wordt bewezen door de overblijfselen van drie grote Slavische boten en indrukwekkende goudvondsten. Het goud werd aan de Slaven gegeven in ruil voor o.a. barnsteen. Het "goud van de zee" werd in Midden-Europa zeer gewaardeerd.

tegenover de lompe rader waren de ranke Slavische boten de zuiverste regattaschepen. Maar de buik van de logge schepen hield vele malen meer lading vast. Volgens het veronderstelde motto van de grote kooplieden, dat veel ook veel brengt, begon het volumineuze koopvaardijschip aan zijn triomftocht. Al in 1276 kreeg Stralsund toestemming om in de handelscentra van Scania (zie ook Skanør) eigen kramen op te richten. Filialen in Noorwegen volgen. Ruim 100 jaar later telt de stad al 20 scheepswerven waar de koggen worden gebouwd. De "botenmakers" werden de ongekroonde koningen van de stad. Het stadszegel uit die tijd, dat in het museum te zien is, is versierd met de kogge. Tot zover het museum en de geschiedenis van de stad, ooit gelegen op een eiland, dat pas in 1815 Pruisisch werd.

We hebben al kennis gemaakt met het Katharinenkloster als zetel van de musea van Stralsund. Het werd in 1251 door de Dominicanen gesticht en herbergt niet alleen het reeds genoemde cultuurhistorische museum, maar ook het maritieme museum. Het beschikt over een van de grootste Europese aquaria voor tropische vissen. Twee van de tentoonstellingsthema's zijn "De zee als habitat" en "Visserij".

Een opmerkelijk gotisch bakstenen gebouw (eerste bouwfase: 13e eeuw) is het stadhuis aan de markt met zijn indrukwekkende pronkgevel. Het wordt ook beschouwd als een van de mooiste wereldlijke gebouwen van de Noord-Duitse baksteengotiek. De Nikolai-kerk bij het stadhuis, gebouwd rond 1300, zou een soortgelijke reputatie hebben. Met haar paneelschilderkunst en andere kunstschatten heeft zij ook bijzondere "innerlijke waarden", waaronder de astronomische klok uit 1394. En zelfs in het stadhuis is niet alles wat blinkt slechts een façade. Midden door het gotische gebouw loopt een indrukwekkende passage. Rechts en links van de doorgang wordt een galerij ondersteund door zuilen. Op een paar meter afstand van de doorgang van het stadhuis hangt het stadswapen uit de Zweedse tijd aan het westportaal van het stadhuis.

Steeds drukken de historische huizen aan de Oude Markt zich tegen de machtige St. Nicolaaskerk aan en lijken bijna alsof ze al die jaren beschutting hebben gezocht tegen de stadsplanners.  Overigens heeft de Nikolaikerk maar één spits, ondanks twee torens, omdat beide torenspitsen in 1662 afbrandden, maar bij de wederopbouw in 1667 de fondsen alleen toereikend waren voor een nieuwe barokke koepel.

Voor stijlbreuken op de markt, die bepaald niet alleen aan de SED-tijd te danken zijn, hoeft u niet ver te zoeken. Zo heeft de stijlbreuk aan de gevel van het Wulflamhaus, Alter Markt 5, al geschiedenis geschreven. Het bovenste deel van de voorgevel dateert uit de 15e eeuw, de onderbouw zichtbaar uit het jaar 1928.

Het in 1945 door bommen getroffen Johanniskloster ten noorden van de Oude Markt aan de Schillstraße moet als een ruïne-monument aan de zinloosheid van de oorlog herinneren. Op bepaalde dagen is het complex, dat ook als decor voor concerten dient, voor bezoekers geopend. Ook bezienswaardig zijn de voorpleinen van het klooster St. Johannis.

Een paar van de gangen zoals die in Lübeck te vinden zijn, zijn nog in Stralsund te vinden. De Wichmannsgang is er een van. Hij leidt naar het Wiekhaus op de Frankenwall, rond 1300 gebouwd als schelpentoren (verdedigingswerk open naar de stadszijde) en later omgebouwd tot toren. Rond de toren stonden de armen en "sociale woningen" uit de Middeleeuwen. Op de Nieuwe Markt bij de Mariakerk geeft de rij huizen aan de zuidkant een idee van hoe de bebouwing er hier uitzag. Als voorbeeld van de pakhuizen van de stad is de Böttcherstrasse 23, tegenwoordig een galerie, vermeldenswaard. Een gerestaureerde vertegenwoordiger van gotische herenhuizen is het pand in de Frankestraße 29.

Exemplarisch voor de eens zo typische oriels (of Utluchten) is het huis No. 22. Tussen de Nieuwe Markt en de Oude Markt is de karakteristieke zadeldakbebouwing nog gedeeltelijk aanwezig, vooral in de Mönch-, Ossenreyer- en Mühlenstraße. Ook de huizen met puntgevels in de Fährstraße zijn bezienswaardig. De belangrijke wetenschapper Carl Wilhelm Scheele, de ontdekker van zuurstof en stikstof, werd hier in huis nummer 13 geboren. De gereconstrueerde gang van het huis in de Fährstraße 24 laat zien hoe het er vroeger in de gevelhuizen aan toe ging.

Op de weg door de Mönchstraße is een omweg in de Heiliggeiststraße naar het in 1446 gebouwde Kütertor aan te bevelen. In het één verdieping tellende vakwerkhuis naast de westelijke stadspoort zetelde ooit de poortschrijver, die in de middeleeuwen het verkeer van goederen en personen in de gaten hield.

Het belangrijkste gebouw in de Mühlenstraße is de Kampinsche Hof, gebouwd in 1257, stadsdomicilie van het klooster Neuenkamp, tegenwoordig Franzburg geheten. Het huis met zijn markante portalen was later Zweeds militair magazijn en zoutopslagplaats. Daarom wordt het ook vandaag nog "Solthoff" genoemd.

Een deel van de stadsmuur werd bij de Knieperwand herbouwd en geeft zo een idee van de moeite die men zich in de 13e en 14e eeuw getroostte om zich tegen aanvallen te wapenen. Stadspoorten zoals de Knieperpoort waren de enige schietgaten. Stralsund was door zijn eilandligging al moeilijk te veroveren. De omliggende watergebieden - de Frankenteich, de Knieperteich, de Moorvijver en het Binnenwasser - boden bescherming tegen vijanden. Tegenwoordig is de Knieperteich met zijn waterfontein een recreatiegebied van de inwoners van Stralsund en niet te vergeten de "witte bruggen".

Aan de zeehaven is het rode gebouw van het havenkantoor bezienswaardig, een goed bewaard gebleven, torenachtig bakstenen gebouw dat in 1910 werd opgericht als koninklijke loodswacht. De onderbouw werd al in 1840 gebouwd als onderdeel van een stuw.

In 2008 werd in Hansakai het Ozeaneum opgericht, een maritiem museum met talrijke speciale tentoonstellingen, dat echt de moeite waard is en ook al is bekroond met de titel Europees Museum van het Jaar 2010.

Jachthaven Informatie

Neem contact op met

Omgeving

Stroom

Water

Toilet

Douche

Restaurant

Imbiss

Atm

Brandstof

Diesel

Kruidenier

Openbaar Vervoer

Vuilnis