Greifswald Wieck

Beschrijving

NV Cruising Guide

Navigatie

De benadering van Greifswald-Wieck is dag en nacht mogelijk. De vaargeul is goed geboeid en verlicht. Vanaf boei G4/L2 stuurt u met 183° in de witte sector direct voor de noordpier en vervolgens de haven in. De doorvaartbreedte bij de kering is 21m, de maximaal mogelijke diepgang 3,4m.

Aanwijzing: maximumsnelheid 4 kn vanaf de Steinbeckerbrug (centrum) tot aan de pierhoofden (Wieck).

Ligplaatsen

De gehele noordwestelijke oever kan worden gebruikt door pleziervaartuigen, met uitzondering van de kade voor het havenkantoor, waterdiepte 2,7 - 4 m. Er zij op gewezen dat passagiersschepen en aken af en toe aanmeren voor de stuwdam. De havenmeester is verantwoordelijk voor alle ligplaatsen op de noordoever. Op de zuidoever is het aantal gastligplaatsen beperkt, waterdiepte in de kuilen 1,7 - 2,8m. De zuidelijke kade voor de brug is gereserveerd voor vissersschepen. Achter de brug kunt u aanleggen aan de zuidoever.

Omgeving

Restaurants en sanitaire voorzieningen zijn beschikbaar aan beide oevers bij de aanlegplaatsen voor jachten. Nutsvoorzieningen zijn beschikbaar in Wieck (noordoever).

Een bezoek aan de kloosterruïnes van Eldena en de gerestaureerde stad Greifswald, 4,5 km naar het westen, is aan te bevelen.

NV Land Guide

De ophaalbrug over de Ryck, gebouwd naar Nederlands model, is een van de historische bezienswaardigheden van het district Wieck in Greifswald. Komend vanaf het meer, vlak ervoor ligt een ander, het Strumflutsperrwerk. Het enigszins futuristisch ogende bouwwerk, dat in 2016 in gebruik werd genomen, dient ter bescherming van de kust in samenhang met de dijkuitbreiding.

De brug daarentegen verbindt Wieck met Eldena en is, net als het hele vissersdorp, een rijksmonument. In 1887 werden de oevers verbonden met de houten constructie bestaande uit dikke planken. En omdat vanaf dat moment op de veergelden werd bespaard en de bouwkosten van de brug moesten worden opgebracht, stelde de gemeente een tarief vast voor het gebruik van de brug en nam twee brugwachters in dienst, die van de passerende passagiers incasseerden.

Het passeren van de brug met een koets en meerdere passagiers was geen goedkoop genoegen, want per paard moest 15 pfennig worden betaald en per passagier 5 pfennig. Volgens de tariefverordening van 1939 betaalden ruiters 20 pfennig en voetgangers 5 pfennig. Automobilisten moesten 25 pfennig betalen, dat wil zeggen, als hun voertuig niet meer dan 2,5 ton woog. In dat geval moest de omweg naar de volgende brug worden gekozen.

De brug is 55,10 m lang, de hoogte boven MW is 2,50 m ongeopend en 13,30 m geopend. De breedte is 7,5 m, de doorvaartbreedte 10,70 m.

Voor auto's is een speciale vergunning nodig om de brug te gebruiken, dit heeft als voordeel dat er geen doorgaand verkeer door Wieck rolt. Het is relatief rustig in het vissersdorp, dat wordt beschouwd als een van de oudste tussen de Elbe en de Oder. Het werd in 1284 voor het eerst in een oorkonde vermeld en heeft nog steeds gebouwen uit de 17e, 18e en 19e eeuw. Een van de oudste huistypes is het langhuis uit het Nederlandse gebied. Later kwamen de vissershuisjes en in het begin van de 19e eeuw het massieve kapiteinshuis. Tegenwoordig wordt het dorp vooral gekenmerkt door de zogenaamde Tweepotthuizen, waarbij het vermoedelijk oudste Wieckhuis (17e eeuw) aan de Rosenstraße 16 staat. De pastorie aan de Kirchstraße 29 vertegenwoordigt een klassiek herenhuis.

In het havenkantoor aan de pier wijzen afbeeldingen van schepen op de maritieme traditie van het vissersdorp met zijn huizen met rieten daken. Enkele door zeelui uit Greifswald meegebrachte verzamelobjecten, waaronder schelpen en zeesterren, getuigen slechts op bescheiden wijze van de vroegere betekenis van de zeehandel van Greifswald. Het hoogwatermerk op het kapiteinshuis herinnert aan de verschrikkelijke stormvloed van 1872, die ook in Wieck mensenlevens kostte.

De haven was vooral in de tijd van de Hanzehandelaren in Greifswald de levensader van de stad en de hoeksteen voor het ontstaan van een rijke koopmansklasse. Later was de visserij de belangrijkste bron van inkomsten, die ook nu nog een rol speelt. De visgronden strekken zich uit tot aan het eiland Bornholm. Naast haring, snoek en schol wordt er bot, snoekbaars en paling gevangen.

Op een kilometer ten zuidoosten van het oude vissersdorp is nog een veel oudere bezienswaardigheid de moeite waard, de kloosterruïne Eldena. Hier begon in de 13e eeuw de ontwikkeling van de stad Greifswald. Het klooster werd al in 1199 gesticht (aanvankelijk onder de naam Hilda). De monniken van de Cisterciënzerorde, die oorspronkelijk in Esrom op het eiland Seeland gevestigd waren, hadden aanvankelijk getracht op Rügen voet aan de grond te krijgen. Dit mislukte echter als gevolg van de voortdurende machtsstrijd op het eiland. Als nieuwe vestigingsplaats werd de monding van de Ryck gekozen, waar het klooster reeds de nabijgelegen zoutbronnen bezat. Tradities bewijzen dat elke stap van de kolonisatie van het land tot in detail was gepland, van de bouw van het klooster tot de oprichting van de marktstad. In 1204 werd de nieuwe stichting van het klooster bevestigd en in 1207 schonk eilandvorst Jaromar I de monniken land en belastingrechten. Het was hun verdienste niet alleen de baksteenbouw in te voeren en een netwerk van wegen aan te leggen, maar ook een agrarische cultuur te vestigen. Zij droegen landbouwkennis over door middel van modelboerderijen en tuinen. Dit gebeurde echter geenszins altruïstisch, want de boeren moesten leren wanneer er kerkelijke belastingen werden geheven. Het belang van het klooster blijkt ook uit de architectuur van het complex, waarin hertogen van Pommeren werden begraven.

Het grondbezit van de orde groeide uit tot 15.000 hectare, voornamelijk door schenkingen en donaties van de adel die hun heil wenste. Met de toenemende rijkdom konden de monniken zich niet alleen de aankoop van het "Mönchgut" op Rügen veroorloven, maar ook (nadat zij in 1421 het recht hadden verworven om markten te houden) "hun" stad Greifswald tot stand te brengen. Het ontwikkelde zich al snel tot een door het klooster gedomineerde handelsstad, die nauwelijks onderdeed voor Stralsund en Stettin.

Na de Reformatie werd het klooster opgeheven en uiteindelijk (1634) aan de universiteit van Greifswald geschonken. Het raakte in verval nadat het door Zweedse troepen was geplunderd en werd uiteindelijk door de Zweden tot steengroeve verklaard.

Delen van het koor en transept van de eens massieve kerk van het klooster zijn bewaard gebleven. Van het middenschip en de westelijke muur zijn ook nog restanten over, sommige nog met de hoge lancetvensters en de toegangspoorten. Het zuidoostelijke deel van het complex is een uitstekende plaats voor nachtelijke muziekevenementen, vooral klassieke en jazzy stukken die met fakkels worden gespeeld.

De ruïne, omgeven door een park, had de beroemdste zoon van de stad, de schilder Caspar David Friedrich (zie Sassnitz) al betoverd. Hij schilderde het meerdere malen en vestigde er zo opnieuw de aandacht op. De romantische kunstopvatting uit de tijd van Caspar David Friedrich behoedde de ruïne voor verdere verwoesting. In 1828 was het een van de eerste gebouwen in Duitsland die onder monumentenzorg werd geplaatst. Een smal pad leidt van Wieck/Eldena naar de kloosterruïne.

Jachthaven Informatie

Neem contact op met

Omgeving

Stroom

Water

Toilet

Douche

Kraan

Kruidenier

Openbaar Vervoer

Vuilnis

Rioolwater